Ήδη πήραμε μία γεύση για το πόσο εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί ο κόσμος παγκόσμια. Πόσο εύκολα μπορούμε να τρομοκρατηθούμε όλοι, πόσο εύκολο είναι θα μπούμε σε ένα "καβούκι", πόσο εύκολο είναι να καταστραφούν οι οικονομίες.
Με τα δύο πρώτα δεν θα ασχοληθούμε προς το παρόν γιατί είναι άμεσα εξαρτώμενα από το αν ο ιός είναι ανθρώπινο "δημιούργημα" και αν ναι,ποιος τον έφτιαξε. Όμως το τρίτο είναι εύκολο να υποθέσει κάνεις τι περίπου εξέλιξη μπορεί να έχει.
Όλοι παραδέχονται ότι ακόμα και τώρα να λήξει η πανδημία, η παγκόσμια οικονομία θα έχει μία ύφεση από 5 έως 12%. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι κάθε κράτος θα χει πολύ λιγότερα χρήματα να διαθέσει στις υποδομές του, στους εξοπλισμούς του, στις κοινωνικές παροχές, στους ίδιους τους πολίτες.
Οι τρόποι να αντιμετωπιστεί όλο αυτό από τα κράτη,είναι γνωστοί πλέον. Είτε δανειζόμενα με επιτόκια ανάλογα με τη φερεγγυότητα τους (και φυσικά αυξάνοντας το δημόσιο χρέος τους με ότι αυτό συνεπάγεται), είτε περικόπτοντας τις δαπάνες (υπάρχουν βέβαια και χώρες όπως οι ΗΠΑ δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα από όλα αυτά, παρά να κόψουν στο νομισματοκοπείο τους μερικά ακόμα τρισεκατομμύρια δολάρια),είτε τέλος με συνδυασμό και των δύο παραπάνω.
Στην περίπτωση του δανεισμού, κερδισμένα είναι τα κράτη που είτε έχουν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, είτε ελάχιστα ελλείμματα και όσον αφορά την Ευρώπη η μοναδική χώρα που εμπίπτει η σε αυτήν κατηγορία είναι η Γερμανία. Αυτή μπορεί να δανειστεί με μηδενικά επιτόκια και να επενδύει, αγοράζει, εξαγοράζει, ότι κινείται ή είναι ακίνητο (τουλάχιστον στην Ε.Ε). Ήταν ούτως ή άλλως το αφεντικό της, πλέον θα γίνει ο μονοκράτορας της. Οι υπόλοιπες χώρες, ακόμα και οι πιο ισχυρές οικονομικά στην Ευρωζώνη όπως η Γαλλία,η Ιταλία,η Ισπανία θα αναγκαστούν είτε να δανεισθούν υψηλά επιτόκια (με τα αποτελέσματα που είπαμε πιο πάνω), είτε να περικόψουν τις δαπάνες τους, είτε και τα δύο μαζί. Περικοπή δαπανών σημαίνει περαιτέρω φτωχοποίηση του λαού, μεγαλύτερη ανεργία, πολιτική αστάθεια, κοινωνικές εντάσεις, αύξηση του Ευρωσκεπτικισμού, κοινωνικός αυτοματισμός, δημιουργία ακραίων σχηματισμών, ανάμεσα στα άλλα. Θα πει κανείς ότι ήρθε το τέλος της Ε.Ε. Μπορεί να γίνει και αυτό αν Γερμανία δεν βρει έναν τρόπο,πετώντας μερικά "κοκαλάκια" στις ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης, πράγμα που έχει ξανακάνει μέχρι τώρα. Επομένως και πάλι το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι ανίσχυροι της Ευρωζώνης.
Και η Ελλάδα που βρίσκεται; Φυσικά στους ανίσχυρους. Μετά από μια περίοδο δεκαετούς μνημονίου,εκατομμύρια ανέργους,συρρίκνωση εισοδημάτων των πολιτών, περικοπές στο κράτος πρόνοιας,στην άμυνα κλπ,είτε τον ένα δρόμο πάρει είτε τον άλλον, θα βρεθεί σε μία θέση εκκίνησης ακόμη χειρότερη από εκείνη που ήταν το 2010. Με μεγαλύτερη ανεργία, μεγαλύτερα ελλείμματα, μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, περικοπές συντάξεων και μισθών, ακόμη λιγότερα εργασιακά δικαιώματα και ξεπούλημα όσων ακόμα έχουν μείνει απούλητα.
Αν σε όλα αυτά προσθέσετε και τα δύο διαχρονικά προβλήματα,μεγαλύτερα ακόμα και από όσα προαναφέραμε,δηλαδή τον κακό της γείτονα (ή καλύτερα τους κακούς της γείτονες) και το πρόβλημά της μετανάστευσης (και λαθρομετανάστευσης),τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό! Αλλά και για αυτά να αναφερθούμε εν ευθέτω χρόνω..
Με όλα αυτά που αναφέρουμε παραπάνω δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πάψουμε να μένουμε σπίτι ή να μην υπακούμε στις εντολές που μας δίνονται για την μη περαιτέρω εξάπλωση του κορωνοΐού, ούτε ότι αν ήταν με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό. Εδώ ακόμα και μεγάλες χώρες όπως η Αγγλία που πήγαν να διαφοροποιήσουν τη στάση τους έναντι των υπολοίπων, γύρισε γρήγορα πίσω πληρώνοντας βαρύ τίμημα, όπως και η Ιταλία που ξεκίνησε παίρνοντας το πολύ χαλαρά.
Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Πόσο μεγάλο είναι-ήταν, θα το δείξει ο χρόνος. Ίσως τελικά να ήταν μικρότερο από όσο παρουσιάστηκε και να μη χρειαζόντουσαν όλα αυτά τα μέτρα και οι επιπτώσεις που τα συνοδεύουν, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε τώρα ούτε μπορούμε να είμαστε σίγουροι.Μόνο να κάνουμε εικασίες μπορούμε και αυτό δεν βοηθάει όσο δεν είμαστε σίγουροι.
Καλή Ανάσταση Συνέλληνες!
